Dla chorych Dla sióstr zakonnych Dla świeckich konsekrowanych Dla młodzieży Dla wszystkich Dla rodzin Dla kobiet Dla kobiet w Stanie Błogosławionym Dla mężczyzn Dla małżeństw Dla dzieci Dla kapłanów Dla prezbiterów i diakonów
Liturgia Męki Pańskiej składa się z pięciu części.
Historia skrzatuskiego Sanktuarium to historia Wiary i Nadziei pokoleń, które czerpały je z Modlitwy do Maryi, przedstawionej z Martwym Ciałem Syna na Kolanach.
XV-wieczna Pieta z wierzbowego drewna trafiła do Skrzatusza w 1575 r. po dramatycznych wydarzeniach w Kościele w Mielęcinie leżącym ok. 15 km na południowy zachód od Wałcza. Tam luteranie wyrzucili Ją z Kościoła, uszkodzili, usiłowali utopić, w końcu odsprzedali przygodnemu garncarzowi z Piły. Od niego nabyła Figurę, z myślą umieszczenia Jej w miejscowym drewnianym Kościółku, mieszkanka Skrzatusza, Katarzyna Kadujska . Skrzatusz był wówczas filią Parafii Pod Wezwaniem Świętego Mikołaja w Wałczu, a Kościół w Skrzatuszu Pod Wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Poświęcony został w 1572 r.
Napływ wiernych, proszących Maryję o łaski, początkowo liczny, spadał aż do wydarzenia z 1621 r. kiedy uwagę przechodzących obok Skrzatusza nocą podróżnych zwróciła jasność bijąca od Kościoła, a ściślej od Figury Piety, stojącej wtedy na bocznym ołtarzu kościoła.
Figurę Uroczyście przeniesiono na Główny Ołtarz drewnianego Kościółka, a do Skrzatusza znów napłynęły rzesze wiernych, prosząc o Łaski. W 1660 r. Biskup poznański Wojciech Tolibowski Erygował samodzielną Parafię w Skrzatuszu pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Do parafii Skrzatusz przyłączono wówczas m.in. osady i wsie: Czaplę, Chude, Dąbrówkę, Klęśnik, Pluty, Popowo, Różewo, Wiesiółkę, Witankowo oraz Tarnowo.
Pierwszym proboszczem parafii został jezuita ksiądz Jakub Krueński. Figura Piety uznana za Cudowną przez Biskupa poznańskiego na podstawie dokumentacji 66 wydarzeń uznanych za cudowne.
Przy Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu w salce nad Kaplicą Adoracji pełnią dyżury małżeństwa, doradcy życia rodzinnego, Siostry, Księża gotowi pomóc.
Historia skrzatuskiej parafii wiąże się nierozerwalnie z historią XV-wiecznej Piety – rzeźby z wierzbowego drewna, która trafiła do Skrzatusza ok. 1575 r. po dramatycznych wydarzeniach w Kościele w Mielęcinie, leżącym ok. 15 km na południowy zachód od Wałcza.Tam luteranie wyrzucili Ją z Kościoła, uszkodzili, usiłowali utopić, w końcu odsprzedali przygodnemu garncarzowi z Piły. Od niego nabyła Figurę, z myślą umieszczenia jej w miejscowym drewnianym Kościółku, mieszkanka Skrzatusza, Katarzyna Kadujska [Kadrzycka]. Skrzatusz był wówczas filią parafii p.w. Świętego Mikołaja w Wałczu, a Kościół w Skrzatuszu p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, poświęcony został w 1572 r.
Napływ wiernych, proszących Maryję o Łaski, początkowo liczny, spadał aż do wydarzenia z 1621 r. kiedy uwagę przechodzących obok Skrzatusza nocą podróżnych zwróciła jasność bijąca od Kościoła, a ściślej od Figury Piety, stojącej wtedy w bocznym Ołtarzu Kościoła. Figurę uroczyście przeniesiono na główny Ołtarz drewnianego Kościółka, a do Skrzatusza znów napłynęły rzesze wiernych.
W 1660 r., została erygowana samodzielna parafia w Skrzatuszu pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Pierwszym proboszczem parafii został jezuita Ksiądz Jakub Krueński. Figura Piety uznana za cudowną przez biskupa poznańskiego Wojciecha Tolibowskiego, na podstawie dokumentacji 66 wydarzeń uznanych za cudowne.
Wyświetleń: 2