Page 92 - Myśli dające do MYŚLENIA... cz. XXIII
P. 92
..Pustynia jest miejscem i czasem odrywania się od
przywiązań, od własnych systemów zabezpieczeń.
Człowiek wędrujący przez pustynię nie ma nic -
jego sytuacja życiowa jest stale niepewna,
nie ma żadnych zabezpieczeń, wszystkiego mu
brakuje. Ci, którzy przechodzą przez pustynię,
doświadczają konieczności poprzestawania na tym,
co otrzymają od Pana Boga i oczekiwania
wszystkiego od Niego, doświadczają konieczności
oparcia się wyłącznie na Panu Bogu, ponieważ Pan
Bóg Chce Stawać Się dla wędrującego przez
pustynię WSZYSTKIM......+
Ksiądz Tadeusz Dajczer
