Opis miejsca

Prace przy budowie obecnej Świętej Świątyni Klasztornej rozpoczęto 15 kwietnia 1771 roku. Nieustanne zagrożenie powstającej Fundacji kasatą ze strony władz austriackich i niepewna sytuacja polityczna sprawiły, że do 1781 roku wykonano tylko fundamenty i ściany Świętej Świątyni. Zagrożenie zostało zażegnane dopiero w wyniku zdecydowanej apelacji, którą złożył Gwardian Konwentu Ojciec Innocenty Barth. Po otrzymaniu zgody władz austriackich prace wznowiono w 1807 r. pod kierunkiem Ojca Innocentego. Po czterech latach, 14 września 1811 roku, Święty Kościół Pod Wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego Poświęcił Ksiądz Biskup Przemyski Antoni Gołaszewski.

Równocześnie z budową Świętej  Świątyni wznoszono zabudowania Klasztorne, które ukończono dopiero w 1853 roku. W następnych latach urządzono Dziedziniec Przedkościelny. Otacza go ogrodzenie z początku XIX w., z ustawionymi na filarach oryginalnymi Rzeźbami Męczenników: Świętego Wojciecha i Świętego Jana Nepomucena. Pośrodku dziedzińca stanęła na kolumnie Kamienna Figura Matki Bożej oraz wykonano Stacje Świętej Drogi Krzyżowej (1866). Z czasem umieszczono w Niej Obrazy. W 1879 roku ustawiono w Prezbiterium nowy Święty Ołtarz. W Świętym Ołtarzu znajduje się Łaskami Słynący  Wizerunek Pana Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego (2 poł. XVIII w.). Święte Ołtarze boczne również są dziełem S. Janika (1896-1899). Umieszczono w nich Obrazy Matki Bożej, Świętego Franciszka z Asyżu, Świętego Antoniego z Padwy i Świętego Feliksa z Cantalice. W 1916 roku wystrój Świętego Kościoła wzbogacono o organy. Po II Wojnie Światowej w pomieszczeniu przy Świętej Świątyni (od południa) urządzono i Poświęcono Świętą Kaplicę, wprowadzając w Niej do kultu Figurę Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej (3 X 1954). Z czasem w Świętej Kaplicy wprowadzono całodzienną Adorację Najświętszego Sakramentu (19 II 1961). W 1976 roku dobudowano do Świętego Kościoła obok Zakrystii niewielkie pomieszczenie dla wiernych.

Źródło

Mapa