Opis Organizatora

Najstarsza świątynia Fara o kamiennych murach jest głównym ośrodkiem religijnym od 6 wieków.

Parafia pełniła nie tylko funkcje duszpasterskie, ale również społeczne. Swoim indywidualnym wyrazem architektonicznym ożywia krajobraz Jasła czyniąc go ciekawszym i piękniejszym.

Kościół parafialny był jednym z ważniejszych elementów miasta średniowiecznego. Tak jak w innych miastach zakładanych na prawie magdeburskim, Fara umieszczona została w narożu rynku. Kompozycyjnie została związana z przestrzeni placu rynkowego. Jej wysoka bryła dominowała nad dawną zabudową Jasła. Mimo podwyższenia gabarytów tej zabudowy, kościół jest nadal ważnym elementem w sylwetce Starego Miasta. Z jednej strony przylegał on do rynku, z drugiej strony graniczył on z systemem obrończym średniowiecznego miasta. Stał na jego obwodzie, na skraju skarpy, stanowiąc mocny punkt strategiczny. Odgrywał ważną rolę w życiu miasta, oraz w razie potrzeby spełniał funkcje obronną. Czynniki te miały wpływ na kształtowanie się świadomości mieszczan. Był to znak siły społeczności miejskiej, której staraniem powstał murowany kościół pośród drewnianej zabudowy mieszczańskiej.

Obronny walor świątyni, jej trwałość, pokazywały gdzie szukać wsparcia w momentach zagrożenia dla katolickiej społeczności miasta Jasła. Obok funkcji sakralnych Kościół pełnił także funkcje administracyjne. Obsługiwał bardzo rozległa parafie, do której obok miasta należało kilka okolicznych wsi. Był również siedziba dekanatu. Kościół Farny już na początku XIX w. określony został jako skarb narodowy warty szczególnej opieki. Opisy miasta w najstarszych przewodnikach turystycznych i encyklopediach oraz czasopismach krajoznawczych, wymieniają Kościół jako najbardziej wartościowy obiekt, godny uwagi podróżników zainteresowanych przeszłością miasta. Począwszy od lat 70-tych XIX w. stał się przedmiotem zainteresowań historyków sztuki. Zauważono wówczas jego wyjątkową wartość zabytkową. W związku z tym renowacja świątyni XX w. została powierzona znanym i doświadczonym architektom krakowskim. W 1925 r. jako jedyny obiekt w Jaśle został wpisany do rejestru zabytków. W związku tym otrzymał prawną ochronę. Po tragedii zniszczenia miasta w 1944 r., mieszkańcy chcąc ratować zabytkową świątynie, zwrócili się o opinie i wskazania w sprawie jej odbudowy do prof. Adolfa Szyszko- Bohusza z Krakowa, znawcę architektury średniowiecznej.