Opis miejsca

Historia zamku

Historia Łańcuta sięga wczesnego średniowiecza. Za datę lokacji miasta przyjmuje się rok 1349 i wiąże się ją z królem Kazimierzem Wielkim. Łańcut należał kolejno do Pileckich, Stadnickich, Lubomirskich i Potockich.
Zamek wzniesiony został na polecenie Stanisława Lubomirskiego w latach 1629 – 1642. Była to wówczas nowoczesna rezydencja. Składająca się z budynku mieszkalnego z wieżami w narożach otoczonego fortyfikacjami bastionowymi.
W 2 połowie XVIII wieku ówczesna właścicielka Łańcuta Izabella z Czartoryskich Lubomirska przekształciła fortecę w zespół pałacowo – parkowy. Najważniejsze zmiany wprowadzono w układzie i wyposażeniu zamku. Pałac wypełnił się znakomitymi dziełami sztuki.
Rozpoczęto również kształtowanie parku otaczającego Zamek, zasadzono lipy i w ten sposób utworzono aleję spacerową. Pod koniec XVIII wieku Łańcut należał do najwspanialszych rezydencji w Polsce. Kwitło tutaj życie muzyczne i teatralne, bywało wielu znakomitych gości. W 1816 roku, po śmierci księżnej Lubomirskiej, cała posiadłość stała się własnością jej wnuka Alfreda I Potockiego, który utworzył tutaj w 1830 roku ordynację. Jego syn Alfred II Józef był ściśle związany z dworem habsburskim. W Łańcucie bywał rzadko, toteż zamek a wraz z nim park popadły w zaniedbanie. Po śmierci Alfreda II Łańcut przeszedł w ręce Romana Potockiego, który wraz z żoną Elżbietą z Radziwiłłów przywrócił mu dawną świetność.
W latach 1889 – 1911 przeprowadzono w Zamku generalny remont połączony z przebudową, która objęła wszystkie kondygnacje.
Prace w parku rozpoczęto w 1890 roku i prowadzono je przez czternaście lat. Został on wówczas dwukrotnie powiększony i otoczony ogrodzeniem. W najbliższym sąsiedztwie Zamku, wzdłuż elewacji wschodniej, założono Ogród Włoski. Od strony południowej Oranżerii urządzono Ogród Różany. Po tej gruntownej przebudowie i modernizacji łańcucki zespół pałacowo – parkowy stał się jedną z najbardziej luksusowych rezydencji w Europie kontynentalnej. Na początku XX wieku ordynacja łańcucka zajmowała piąte pod względem obszaru miejsce w Polsce.
Kolejnym ordynatem na Łańcucie był od 1915 roku Alfred III Potocki.
Zamek łańcucki stał się miejscem spotkań towarzyskich. Bywali tu przedstawiciele rodów królewskich, arystokracja polska i zagraniczna oraz politycy. Potocki musiał opuścić Łańcut. Osiadł na emigracji w Szwajcarii gdzie zmarł w 1958 roku.
Zamek dzisiaj…, jest jedną z najpiękniejszych rezydencji arystokratycznych w Polsce, którą można podziwiać. Kolejnym imponującym budynkiem należącym do zamku jest stajnia i wozownia, która słynie z niezwykle interesującej kolekcji pojazdów konnych.
Podziwiać można również słynną storczykarnię, w której znajdziemy historyczne gatunki i odmiany pochodzące z przedwojennej kolekcji Potockich. Zamek może pochwalić się Biblioteką i jej bogatym księgozbiorem kolejnych spadkobierców Łańcuta – Potockich zachowanych do dzisiaj. Zbiory liczą ponad 22 tysiące woluminów. Wybrane zbiory Biblioteki Zamkowej są udostępnione w czytelni dla zainteresowanych. Na zewnątrz budzi podziw piękno parku otaczającego zamek, a także ogród zimowy utworzony w zabytkowej oranżerii, ze stałą ekspozycją roślin i zwierząt.
Zespół zamkowo – parkowy w Łańcucie został uznany za Pomnik Historii rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Źródło zdjęcia: Wikipedia

Mapa