Karmel, do którego przyjeżdżacie na rekolekcje, w języku hebrajskim oznacza „ogród”. Ma on swoje historyczne i duchowe korzenie w Palestynie. W okresie wiosennym Góra Karmel jest ziemią niezwykle żyzną: obfituje w krzewy i drzewa, wodę i wspaniałe owoce; opromieniona słońcem budzi powszechny podziw.

Dla autorów biblijnych i duchowych ogród ten posiada jeszcze głębsze, symboliczne znaczenie. Przypomina mianowicie ogród rajski, o którym mówi Księga Rodzaju – raj pierwotny, raj utracony – ten raj, do którego z tęsknotą nawiązuje również Pieśń nad pieśniami, i który jest tak bliski sercu Świętych Karmelu: św. Teresa od Jezusa mówi o „ogrodach duszy”.

Aż niewiarygodne, że ten Karmel nosi w sobie również doświadczenie „pustyni”! Żyzny i pełen rozkoszy ogród, w okresie letnim zostaje wypalony słońcem, staje się jałową pustynią i zmusza do szukania źródeł życia na głębszych pokładach. Mieszkańcy Karmelu duchowego nie są jednak do niczego zmuszeni – Bóg tylko „chce ich przynęcić, na pustynię ich wyprowadzić i mówić im do serca” (Oz 2,16). Nawet Maryi, w której sercu ogród rajski pozostał nienaruszony, „dano dwa skrzydła orła wielkiego, by na pustynię leciała na swoje miejsce” (Ap 12,14).

Osoby spragnione ciszy i modlitwy zapraszamy do wzięcia udziału w rekolekcjach i dniach skupienia. Nowością w tym roku są „weekendy pustelnicze” przeżywane w samotności, z możliwością włączenia się w modlitewny rytm naszej Wspólnoty.