1859r.
Duchu Święty, od Ciebie pochodzi wszelkie Święte Natchnienie prowadzące do Nieba. Nie Odmawiaj mi Świętej Łaski Twojej, Daj mi rozpoznać w głębi serca każde uczucie, które by nie było napiętnowane Twoją Cechą. Ochroń mnie od wszelkich wpływów zewnętrznych, względów ludzkich, widoków doczesnych i skłonności natury, tak często przeciwnych Świętej Łasce. Wiernie pełniąc ziemskie obowiązki, niech żyję jedynie dla Pana Boga, spoglądając na świat i jego ułudę z niechęcią. Wola Boska niech tylko Będzie moim pokarmem. Poskramiaj we mnie pychę i miłość własną, ten zgubny kąkol, co nieprzyjaciel na niwie Boskiej posiewa; Oświecaj tajniki duszy, gdzie by się chciał ukrywać, dopomóż mi wyrwać go z korzeniem; a niech Pokora, to Boskie Ziarno, zastąpi to miejsce. Nie dosyć, o Panie Boże, to życie, które mi Dałeś ze Swej Wszechmocności; nie dosyć, Miłosierdzia Twego w Zasługach Męki i Śmierci Syna Twego Ulubionego, jeżeli nie Ześlesz Ducha Świętego, który by mnie Oświecał, Prowadził po błędnych drogach tego życia, Umacniał przeciw przygodom i Ustrzegł od zguby. Amen.