Źródło: Panie, Wysłuchaj Modlitwę moją! 1869 r.
Już dusza moja, więzień – dzwoni w pęta;
Ku Początkowi swojemu się miota,
Gołąbko Nieba! Przeczysta, Prześwięta,
Piastunko Różdżki Cudownej żywota,
Duchu! Ku duszy mojej Wioń odblaski!
Błogosław ku niej strumieniem Twej Łaski!
Och! Dusza moja – jak spalona niwa,
Z jutrznią, o Duchu! Drży pod Skrzydły Twemi:
Niechże, Co Wsiane w głębiach jej spoczywa,
W kwieciu na owoc bujnie się rozpłemi;
Co mętne – brudne – niechaj zamrze na dnie,
Co mętne – mgławe – niech w rosie opadnie!
Myśli – uczynki – kwiecia i owoce,
Czym z dożywocia wkupujem się w czasy;
Co jeno zdołam zebrać na opoce,
Kwiecie i owoc – co najświeższej krasy,
Wonne co ranek podniosę ku Tobie,
Ku równej z Ojcem i Synem Osobie!
Już dusza moja, więzień, dzwoni w pęta,
Ku Początkowi swojemu się miota,
Gołąbko Nieba! Przeczysta, Prześwięta,
Piastunko Różdżki Cudownej żywota,
Duchu! Ku duszy mojej Wioń oblaski!
Błogosław ku niej strumieniem Twej Łaski!