Opis miejsca

Utworzenie Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie jest nierozłącznie związane z powstaniem Diecezji Rzeszowskiej, którą erygował papież Jan Paweł II bullą „ Totus tuus Poloniae populus „, wydaną dnia 25 marca 1992 r. Jej terytorium wydzielone zostało z dwóch dotychczas sąsiadujących ze sobą diecezji, przemyskiej (14 dekanatów) i tarnowskiej (5 dekanatów). Jako diecezja sufraganalna weszła w skład metropolii przemyskiej. Jej patronami ustanowiono Błogosławionego Józefa Sebastiana Pelczara (kanonizowany w 2003 r.) i Błogosławioną Karolinę Kózka, zaś katedrą – rzeszowski Święty Kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa (Redemptor hominis).

Pierwszym jej ordynariuszem został Biskup Kazimierz Górny, a Biskupem pomocniczym – Biskupem Edward Białogłowski. W chwili powstania diecezja składała się z 202 parafii i 4 rektoratów, które zamieszkiwało ok. 600 tys. wiernych. Pracowało w niej wówczas blisko pół tysiąca duchownych oraz 259 sióstr i 14 braci zakonnych.

    Wkrótce po powstaniu diecezji zorganizowano urzędy wspierające biskupa w sprawowaniu władzy administracyjnej i sądowniczej. Najpierw utworzono Kurię Diecezjalną (1992), a kilka lat później Sąd Biskupi (1997). Ustanowiono też instytucje i organizacje, usprawniające funkcjonowanie diecezji, m. in.

1. Caritas Diecezji Rzeszowskiej (1992),
2. Instytut Teologiczno-Pastoralny im. bł. Józefa Sebastiana Pelczara (1992)                                                                                                                                                             Zadbano nadto o wypracowanie lokalnego prawa kościelnego. Zajął się tym pierwszy synod diecezji rzeszowskiej, który odbył się w okresie od 24 marca 2001 do 20 listopada 2004 r.

Mapa