Z myśli Świętego Jana od Krzyża
Gdzie nie ma Miłości, tam połóż Miłość, a znajdziesz Miłość…
…Taka już jest Gwałtowność i Siła Miłości, że wszystko wydaje się Jej możliwe…
Ileż to rzeczy można odkrywać w Panu Jezusie Chrystusie, Który Jest jakby ogromną Kopalnią z mnogimi pokładami Skarbów, gdzie choćby nie wiem jak się wgłębiało, nie znajdzie się kresu i końca… W każdym zaś zakątku Tych Jego Tajemnic można tu i tam napotkać Nowe Złoża Nowych Bogactw…
Nie Jesteś Daleki, o mój Panie Boże od tego, kto się sam nie oddala od Ciebie. Dlaczego więc mówią, że Ty Się Oddalasz…?
…Dusza w tym Życiu nie łączy się z Panem Bogiem przez rozumowanie, radowanie się, wyobrażenia czy przez inne jakieś odczuwanie, tylko przez Świętą Wiarę w stosunku do rozumu, Świętą Nadzieję w stosunku do pamięci i Świętą Miłość odnośnie woli.
Szukać siebie w Panu Bogu – to szukać w Panu Bogu przyjemności i wytchnienia. Szukać zaś Pana Boga w sobie – to nie tylko pragnąć być pozbawionym wszystkiego dla Pana Boga, lecz skłaniać się z Miłości dla Pana Jezusa Chrystusa ku wybieraniu tego, co przykre, tak w Rzeczach Bożych, jak i w rzeczach świata. I to jest Prawdziwa Miłość Pana Boga…
Droga Cierpienia jest bowiem o wiele bezpieczniejsza i korzystniejsza niż droga radości i działania. Najpierw dlatego, że w Cierpieniu nabywa dusza Sił Bożych, zaś w swoich radościach i czynach ujawnia tylko swoją słabość i niedoskonałość. Po drugie dlatego, że w Cierpieniu wyrabiają się i pomnażają Święte Cnoty, dusza oczyszcza się i nabiera większej Mądrości i Roztropności.
Wielu tych, którzy uważają się za przyjaciół Pana Jezusa Chrystusa, zna Go mało. Szukają bowiem u Niego pociech i upodobań dla siebie, kochając raczej siebie niż Jego Gorycz i Śmierć…
Pod wieczór Życia będziemy Sądzeni z Miłości…
Musi się dusza opróżnić ze wszystkiego, co może osiągnąć własnymi siłami…
…Żadne stworzenia, żadne ich czynności ani zdolności nie mogą dosięgnąć Tego, Czym Jest Pan Bóg, więc dusza musi się ogołocić z wszelkiego stworzenia, ze swych czynności i sprawności, to znaczy ze swej wiedzy, ze smakowania i odczuwania. Gdy bowiem odrzuci to, co jest niepodobne do Pana Boga i niezgodne z Nim, zacznie upodabniać się do Niego.
Dusza zatem, odrywając się od wszystkiego, co może pojmować i poznawać drogą ducha i zmysłów, powinna szczerze pragnąć, by mogła dojść do Tego, Czego w tym Życiu nie może poznać i Czego nie może zakosztować jej serce. Po odrzuceniu tego wszystkiego, co czuje, czego zewnętrznie i wewnętrznie doświadcza lub może doświadczyć i odczuć w tym Życiu, niech szczerze pragnie dojść do Tego, Co przekracza uczucie i doznanie.
Bo zdarza się, że Namaszcza Pan Bóg niektóre dusze Olejkami Świętych Pragnień i Pobudek, by porzuciły świat, zmieniły cały sposób życia i wzgardziwszy światem służyły Panu Bogu, co Pan Bóg Wysoko Ceni, skoro Przyprowadził je do Tego; rzeczy bowiem światowe są dalekie od Jego Świętej Woli.
Ta Droga do Boga nie polega na mnogości rozważań ani na różnych ćwiczeniach czy upodobaniach. Droga Świętego Zjednoczenia opiera się na jednej niezbędnej rzeczy, to jest na umiejętności prawdziwego zaparcia się siebie, tak co do zmysłów, jak i co do ducha, na Cierpieniu dla Pana Jezusa Chrystusa i unicestwieniu się we wszystkim. Przez tę praktykę więcej się czyni i więcej zdobywa, niż przez wszystkie ćwiczenia.
Dusza również, im bardziej zbliża się do Boga, tym gęstsze mroki i głębsze odczuwa ciemności, a to z powodu swej słabości. Im bardziej bowiem ktoś zbliżyłby się do słońca, tym większe mroki i cierpienie sprawiłby jego blask na skutek słabości i nieudolności wzroku ludzkiego. Światło Duchowe Pana Boga Jest Tak Niezmierne i Tak Przewyższa wszelkie pojęcie naturalne, że gdy dusza zbliży się do Niego, zostaje oślepiona i pogrążona w ciemnościach.
Kontemplacja nie jest to co innego, jak tylko Tajemnicze, Spokojne i Miłosne Udzielanie Się Pana Boga. Jeśli się da jej miejsce, rozpali ona duszę w Duchu Świętej Miłości.
Za: Święty Jan od Krzyża
