...non mea voluntas, sed Tua Fiat! [Łk 22,42]

Każde oskarżenie, którego dopuszcza się człowiek, zakorzenia się w tajemniczy sposób w oskarżycielskiej działalności szatana. Jedno z imion upadłego anioła, oskarżyciel, ujawnia, że do jego natury należy nieustanne oczernianie. Skierowany tylko ku sobie, nienawidzi wszystkich, którzy są poza nim. Jego celem jest oskarżanie Pana Boga przed człowiekiem. Wmawia zatem, że Pan Bóg Chce ludzkiego cierpienia, że Działa na jego niekorzyść, że zazdrośnie Strzeże Swojej Wszechmocy, że przykazaniami Ogranicza jego wolność. Oskarża też człowieka przed Panem Bogiem. Widzimy to w przypadku sprawiedliwego Hioba, którego oskarża o to, że służy Panu Bogu tylko dla interesu i zysku (Hi 1, 6-12). Oskarża Kapłana Jozuego o liczne grzechy (Za 3, 1-4). Święty Jan Ewangelista pisze w Księdze Apokalipsy, że na końcu czasów ten ”oskarżyciel naszych braci” (Ap 12, 10) zostanie strącony. Szatan oskarża wreszcie człowieka przed człowiekiem, niszcząc jedność ludzkich wspólnot. Wystarczy, że zasieje ziarno nieufności. Resztę dopisuje sam człowiek. Stąd mądra rada Świętego Jana od Krzyża: ”Lepsze jest opanowanie języka niż post o chlebie i wodzie”.

(karmel.pl)