Maryja - nasza najskuteczniejsza ochrona!
Bóg Ojciec Sędzia Sprawiedliwy, Pan Jezus Miłosierny, Matka Boża Królowa Polski Bóg Ojciec Sędzia Sprawiedliwy, Pan Jezus Miłosierny, Matka Boża Królowa Polski

...nie moja, lecz Twoja Wola niech się Stanie! [Łk 22,42]

DEOmeo.pl - znajdź Tego, Kogo szukasz.

Msza Święta w niedziele i wybrane Uroczystości (777853099)

Rozpoczęcie: 12 kwietnia 2020 o 6:30.
Lokalizacja: Rzeszów Fara – Parafia pw. św. Wojciecha i Stanisława.

Dla wszystkich

Opis wydarzenia

„Msza Święta jest niekrwawą ofiarą Ciała i Krwi Chrystusa, który się ofiaruje pod postaciami Chleba i Wina przez kapłanów w imieniu Kościoła i wraz z Kościołem na przedłużenie i wyobrażenie Ofiary Krzyżowej.”

 [W. Granat, Dogmatyka katolicka, t. VII, cz. 1, s. 399, Lublin 1961]
,,Kościół naucza, że Msza Święta jest przedłużeniem w przestrzeni i czasie nieskończonej w wartość i zasługi odkupieńczej ofiary Jezusa Chrystusa, którą On ustanowił w Wieczerniku i złożył z siebie za ludzkość w sposób krwawy na krzyżu Golgoty. Wielka to tajemnica, bowiem każdego dnia, w każdej minucie, na wszystkich krańcach świata w świątyniach katolickich Jezus (Głowa Ciała Mistycznego czyli Kościoła) składa siebie nieustannie za nas i w pewnym sensie wraz z nami (członkami Ciała) w ofierze miłej Bogu już w sposób bezkrwawy, tj. pod postaciami chleba i wina, przez ręce kapłana.
W Wielki Piątek nasz Pan cierpiał i umarł, a teraz, po swoim chwalebnym zmartwychwstaniu już nie cierpi i nie umiera fizycznie, ale wyniszcza siebie i umiera w sposób mistyczny. Od dnia wniebowstąpienia Chrystus sprawuje nadal swoje najwyższe i wieczne kapłaństwo. Dzięki Mszy również my mamy to szczęście, mogąc zetknąć się z całym misterium paschalnym, z tajemnicami naszego zbawienia.
Akt ofiarny nie jest jedynie wspomnieniem rzeczy przeszłej, to dzieje się rzeczywiście. Obrzęd Mszy nie odnawia Ofiary Krzyżowej w sensie dosłownym, ponieważ ona dokonała się raz jeden na Kalwarii, ale ponawia ciągle i ponadczasowo jej obecność, zasługi i skutki zbawcze. To ta sama ofiara, różna jedynie w sposobie ofiarowania i w tym, że na krzyżu była ofiarą tylko Chrystusa – Głowy ludzkości i złożoną w jej imieniu (może przy współudziale Maryi, złączonej z Nim więzami natury i łaski, i reprezentującej przyszły Kościół). W Mszy świętej natomiast mamy ofiarę Chrystusa i Kościoła – wszystkich członków Mistycznego Ciała.”


fragment książki

,,KATECHEZA

O MSZY ŚWIĘTEJ”


Rozważania o liturgii Mszy Świętej

w rycie klasycznym rzymskim

u progu Trzeciego Tysiąclecia chrześcijaństwa 


Wigratzbad, 2000

Ks. Tomasz A. Dawidowski

Rzeszów Fara – Parafia pw. św. Wojciecha i Stanisława

Historia

Kościół farny pw. św. Wojciecha i św. Stanisława Biskupów należał do najstarszych i najważniejszych świątyń w Rzeszowie i okolicy. W początkowym okresie istniał jako kościół pw. św. Feliksa i Adaukta, który został zbudowany w latach 1354 – 1363. Wzmianka o tej świątyni pochodzi z 1363 r. z pisma króla Kazimierza Wielkiego, do papieża Urbana V, w którym prosi papieża o nadanie odpustu spowiadającym się w tym kościele w czasie wskazanych dni. Świątynia ta zapewne uległa zniszczeniu podczas przetaczających się częstych wojen na tych terenach lub została przebudowana jeszcze przed 1390 r., gdyż od tego roku, wg podań i niekompletnych zapisów w aktach grodzkich i ziemskich, istniał już nowy, ceglano-kamienny z przyporami i jednonawowy kościół pw. św. Wojciecha i św. Stanisława.

W latach późniejszych tj. po pożarze w 1621 r., i za nowego właściciela dóbr rzeszowskich Mikołaja Spytka Ligęzy – wybudowano nawę główną w obecnym kształcie. Następnie w 1754 r. poszerzono świątynię przez dobudowanie obu naw bocznych, co nadało kościołowi obecny wygląd. W czasach tych dobrami rzeszowskimi władali Lubomirscy. Budowla ta przetrwała do dnia dzisiejszego w postaci trójwymiarowej bryły, łącząc razem styl gotycki (prezbiterium) i styl barokowy (nawy kościoła). Ołtarz główny usytuowano na całej szerokości prezbiterium z obrazem Pana Jezusa Ukrzyżowanego, a powyżej z obrazami patronów kościoła. Ołtarz ten w 1932 r. został odnowiony a następnie uroczyście konsekrowany przez bpa Franciszka Bardę, Biskupa Przemyskiego. Od strony południowej, obok kościoła została w początkach XVII w., wybudowana wieża – dzwonnica, ceglano-wapienna, o prostej bryle, podstawie kwadratowej i wysokości 30,5 m.

Od początku zaistnienia Fara zawsze była parafią, obejmującą swym zasięgiem nie tylko teren miasta, ale i rozległe okolice poza granicami Rzeszowa. Jednak z biegiem lat, budowano nowe świątynie, a przy nich powstawały nowe parafie. Szczególne zmniejszenie terytorium parafii miało miejsce w 1949 r., kiedy obszar należący do Fary podzielono na trzy części, na których – oprócz Fary – utworzono nowe parafie: Chrystusa Króla i Księży Saletynów. Dalszego zmniejszenia parafii dokonano w latach 1969-2006, kiedy powstało 12 nowych parafii na terenie, który dawniej obejmowała Fara.

W ostatnich latach dokonano odnowienia polichromii świątyni oraz elewacji zewnętrznej, a także podjęto remont plebani oraz budynku katechetycznego, w którym uruchomiono przedszkole.

Informacje szczegółowe

Mapa

Rzeszów Fara – Parafia pw. św. Wojciecha i Stanisława

Historia

Kościół farny pw. św. Wojciecha i św. Stanisława Biskupów należał do najstarszych i najważniejszych świątyń w Rzeszowie i okolicy. W początkowym okresie istniał jako kościół pw. św. Feliksa i Adaukta, który został zbudowany w latach 1354 – 1363. Wzmianka o tej świątyni pochodzi z 1363 r. z pisma króla Kazimierza Wielkiego, do papieża Urbana V, w którym prosi papieża o nadanie odpustu spowiadającym się w tym kościele w czasie wskazanych dni. Świątynia ta zapewne uległa zniszczeniu podczas przetaczających się częstych wojen na tych terenach lub została przebudowana jeszcze przed 1390 r., gdyż od tego roku, wg podań i niekompletnych zapisów w aktach grodzkich i ziemskich, istniał już nowy, ceglano-kamienny z przyporami i jednonawowy kościół pw. św. Wojciecha i św. Stanisława.

W latach późniejszych tj. po pożarze w 1621 r., i za nowego właściciela dóbr rzeszowskich Mikołaja Spytka Ligęzy – wybudowano nawę główną w obecnym kształcie. Następnie w 1754 r. poszerzono świątynię przez dobudowanie obu naw bocznych, co nadało kościołowi obecny wygląd. W czasach tych dobrami rzeszowskimi władali Lubomirscy. Budowla ta przetrwała do dnia dzisiejszego w postaci trójwymiarowej bryły, łącząc razem styl gotycki (prezbiterium) i styl barokowy (nawy kościoła). Ołtarz główny usytuowano na całej szerokości prezbiterium z obrazem Pana Jezusa Ukrzyżowanego, a powyżej z obrazami patronów kościoła. Ołtarz ten w 1932 r. został odnowiony a następnie uroczyście konsekrowany przez bpa Franciszka Bardę, Biskupa Przemyskiego. Od strony południowej, obok kościoła została w początkach XVII w., wybudowana wieża – dzwonnica, ceglano-wapienna, o prostej bryle, podstawie kwadratowej i wysokości 30,5 m.

Od początku zaistnienia Fara zawsze była parafią, obejmującą swym zasięgiem nie tylko teren miasta, ale i rozległe okolice poza granicami Rzeszowa. Jednak z biegiem lat, budowano nowe świątynie, a przy nich powstawały nowe parafie. Szczególne zmniejszenie terytorium parafii miało miejsce w 1949 r., kiedy obszar należący do Fary podzielono na trzy części, na których – oprócz Fary – utworzono nowe parafie: Chrystusa Króla i Księży Saletynów. Dalszego zmniejszenia parafii dokonano w latach 1969-2006, kiedy powstało 12 nowych parafii na terenie, który dawniej obejmowała Fara.

W ostatnich latach dokonano odnowienia polichromii świątyni oraz elewacji zewnętrznej, a także podjęto remont plebani oraz budynku katechetycznego, w którym uruchomiono przedszkole.

Informacje szczegółowe

Wyświetleń: 2