Opis wydarzenia

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Prawda o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest Dogmatem Wiary. Ogłosił go uroczyście 8 grudnia 1854 r. Bullą Ineffabilis Deus Papież Pius IX w Bazylice Świętego Piotra w Rzymie w obecności 54 kardynałów i 140 arcybiskupów i biskupów. Papież pisał tak:

Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego Poczęcia – mocą szczególnej Łaski i przywileju Wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – Została Zachowana Nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, Jest Prawdą przez Boga Objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w Nią wytrwale i bez wahania wierzyć.

Tym samym kto by tej Prawdzie zaprzeczał, sam wyłączyłby się ze społeczności Kościoła, stałby się odstępcą i winnym herezji.

Maryja od momentu swojego Poczęcia Została Zachowana nie tylko od wszelkiego grzechu, którego mogłaby się dopuścić, ale również od dziedziczonego przez nas wszystkich grzechu pierworodnego. Stało się tak, chociaż jeszcze nie była wtedy Matką Boga. Bóg jednak, ze względu na przyszłe Zbawcze wydarzenie Zwiastowania, Uchronił Maryję przed grzesznością. Maryja była więc Poczęta w Łasce Uświęcającej, Wolna od wszelkich konsekwencji wynikających z grzechu pierworodnego (np. śmierci – stąd w Kościele obchodzimy Uroczystość Jej Wniebowzięcia, a nie śmierci). Przywilej ten nie miał tylko charakteru negatywnego – braku grzechu pierworodnego; posiadał również charakter pozytywny, który wyrażał się Pełnią Łaski w życiu Maryi.

Historia Dogmatu o Niepokalanym Poczęciu jest bardzo długa. Już od pierwszych wieków chrześcijaństwa liczni teologowie i pisarze wskazywali na szczególną rolę i szczególne wybranie Maryi spośród wszystkich ludzi. Ojcowie Kościoła nieraz nazywali Ją Czystą, Bez Skazy, Niewinną. W VII wieku w Kościele greckim, a w VIII w. w Kościele łacińskim ustanowiono Święto Poczęcia Maryi. Późniejsi teologowie, szczególnie Święty Bernard i Święty Tomasz z Akwinu zakwestionowali Wiarę w Niepokalane Poczęcie Maryi, ponieważ – według nich – przeczyłoby to dwóm innym Dogmatom: powszechności grzechu pierworodnego oraz konieczności powszechnego odkupienia wszystkich ludzi, a więc także i Maryi. Ten problem rozwikłał w XIII w. Jan Duns Szkot, który wskazał, że Uchronienie Bożej Rodzicielki od grzechu pierworodnego dokonało się już Mocą Odkupieńczego Zwycięstwa Chrystusa. W 1477 papież Sykstus IV ustanowił w Rzymie Święto Poczęcia Niepokalanej, które od czasów Piusa V (+ 1572 r.) zaczęto obchodzić w całym Kościele.
W czasie objawień w Lourdes w 1858 r. Maryja Potwierdziła ogłoszony zaledwie cztery lata wcześniej Dogmat. Bernadecie Soubirous Przedstawiła się mówiąc:

„Jestem Niepokalane Poczęcie”.

Kościół na Wschodzie nigdy prawdy o Niepokalanym Poczęciu Maryi nie ogłaszał, gdyż była ona tam powszechnie Wyznawana i praktycznie nie miała przeciwników.
Warto zwrócić uwagę, że teologia rozróżnia Niepokalane Poczęcie i Dziewicze Poczęcie. Niepokalane Poczęcie dotyczy Ustrzeżenia Maryi od chwili Jej Poczęcia od grzechu pierworodnego (przywilej, Cud w porządku moralnym). Dziewicze Poczęcie polega natomiast na tym, że Maryja Poczęła w sposób dziewiczy „za sprawą Ducha Świętego” Boga-Człowieka, Jezusa Chrystusa (przywilej, Cud w porządku natury).