Parafia Rzymskokatolicka p.w. Chrystusa Króla w Rzeszowie

W środę zapraszamy na Nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy: 17.00 – różaniec; 17.30 – nabożeństwo przed obrazem Matki Bożej; 18.00 – Msza św.

W czwartek o godz. 21.00 APEL MARYJNY w intencji Ojczyzny (w dolnym kościele).

W piątek całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu. Będzie ona kontynuowana także po Mszy św. wieczornej do północy w dolnym kościele. Osoby, które chcą podjąć systematyczną STRAŻ MODLITEWNĄ przed Najświętszym Sakramentem, o konkretnej godzinie zapraszamy do zapisywania się w zakrystii.

W sobotę nabożeństwo wynagradzające ku czci Niepokalanego Serca NMP. O godz. 17.00 Adoracja i Różaniec. Po Mszy św. o godz. 18.00 błogosławieństwo matek spodziewających się dziecka oraz modlitwy duchowej adopcji dziecka poczętego i o dar potomstwa. 

Świetlica Parafialna – warto zapoznać się z ofertą naszej świetlicy. Działamy prężnie i z Ducha :-)

Świetlica profilaktyczno – wychowawcza

ul. Ks. Jałowego 37 

35 – 010 Rzeszów 

Osoby odpowiedzialne:

:: Ks. Proboszcz Janusz Podlaszczak

Kontakt: tel.: (17) 853 24 82

:: Magdalena Lisowska – Kierownik Świetlicy 

Kontakt: tel.: 512 433 377, e-mail: madlen10@autograf.pl

Świetlica działa przez cały rok szkolny w dni powszednie w godzinach od 13 do 18. Wychowankami są dzieci w wieku od 6 do 17 lat. Dzieci pod opieką wychowawców odrabiają zadania domowe, ćwiczą umiejętności czytania, pisania i liczenia. Dzięki działalności na świetlicy kół zainteresowań rozwijają ponadto umiejętności plastyczne, muzyczne i aktorskie. Raz w tygodniu na spotkania z dziećmi przychodzą klerycy, którzy rozmawiają z dziećmi ucząc ich właściwych zachowań, prowadzą katechezy i zabawy. Prowadzone są również zajęcia profilaktyczno – edukacyjne.

Nieodłącznym zajęciem dzieci jest oczywiście zabawa. Dzieci maja do dyspozycji stół do tenisa i bilarda, salę komputerową z dostępem do Internetu, chodzą na basen i do kina.

Codziennie dzieci przebywające na świetlicy otrzymują ciepły posiłek. Ponadto z okazji Dnia Dziecka, św. Mikołaja czy wigilii, Świąt Bożego Narodzenia, obdarowywane są różnymi prezentami. Dzieci wystawiają również Jasełka dla parafian i inne przedstawienia. W czwartą niedzielę miesiąca śpiewają podczas Mszy Św. a także czytają czytania. 

W czasie wakacji i ferii zimowych wychowankowie wyjeżdżają na kolonie i zimowiska. Organizowane są również wycieczki krajoznawcze. 

Świetlica funkcjonuje dzięki pomocy finansowej Urzędu Miasta w Rzeszowie, a także Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej. Świetlicę wspierają także miejscowi sponsorzy, jedni pomagają finansowo, inni wspierają ją fundując wyroby spożywcze, szkolne, zabawki i inne. 

Wszystkim, którzy pomagają nam w prowadzeniu świetlicy serdecznie dziękujemy.

Apel o pomoc materialną, jest cały czas aktualny. Potrzebujemy materiałów plastycznych, biurowych i sanitarnych niezbędnych do funkcjonowania takiej placówki. Wszystkich, którzy chcieliby wesprzeć naszą świetlicę prosimy o wpłaty na konto:

PKO BP

44 1020 4391 0000 6402 0052 0437

z dopiskiem Świetlica profilaktyczno – wychowawcza 

 
Świetlicą opiekuje się ks. proboszcz Janusz Podlaszczak. Do świetlicy przychodzą wychowawcy – wolontariusze, którzy pomagają dzieciom w odrabianiu zadań domowych. Przychodzą również uczniowie z II LO, uczniowie z Gimnazjum i Liceum sióstr Prezentek, a także studenci z UR. W świetlicy zatrudnieni są specjaliści prowadzący zajęcia z zakresu profilaktyki uzależnień, zajęć integracyjnych oraz wychowawczych. Za poświęcony czas składamy wszystkich serdeczne podziękowania. 

Jako świetlica współpracujemy z Osiedlowym Domem Kultury „Akwarium” przy ulicy Pułaskiego reprezentowanym przez pana Rafała Kulasę. Świetlica organizuje także zajęcia z zakresu techniki oraz plastyki. Zajęcia te prowadzone są we współpracy z Akademią 50+. Na co dzień dziećmi w świetlicy opiekują się pedagog oraz kierownik świetlicy.

Bardzo mile widziane są nowe osoby chcące wesprzeć to dzieło pomocy dla tych najmniejszych ofiarując swój cenny czas.

Potrzebujemy również modlitwy, dobrego słowa, które podtrzymają w nas ducha ofiarności i utwierdzą w przekonaniu, iż w dzisiejszych czasach taka Świetlica pełni bardzo istotną rolę.

„Tak niewiele potrzeba

Może tylko uśmiechu,

Może słowa jednego, przyjaznego,

Wiec się pośpiesz, nie zwlekaj,

Niech na próżno nie czeka,

Nadaremno nie wzywa ciebie ktoś.”

Autor: Magdalena Lisowska

Rys historyczny Świetlicy Parafialnej 

Na wakacjach 1994 r. na apel ks. infułata Józefa Sondeja rozpoczęło się organizowanie świetlicy parafialnej. We wrześniu 1994 r. powstała i rozpoczęła swoją działalność Świetlica Profilaktyczno-Wychowawcza przy kościele Chrystusa Króla w Rzeszowie. Kierownictwo świetlicy objęła Maria Pszona – członek Rady Parafialnej. Ponieważ była ona emerytowaną nauczycielką, gwarantowało to należytą opiekę pedagogiczno-wychowawczą nad dziećmi.

Na wakacjach informowano parafian o powstaniu świetlicy dla dzieci potrzebujących, tj. z rodzin zagrożonych patologią, alkoholizmem i rodzin wielodzietnych oraz niewydolnych materialnie. Księża zwracali się z prośbą o udział parafian w pracy z dziećmi. Na ten apel zareagowało niewielu. Najchętniej byli widziani czynni lub emerytowani nauczyciele. Mówiąc krótko, potrzebne były osoby, które bezpłatnie, jako wolontariusze poświęciłyby swój czas dla dzieci uczęszczających do świetlicy.

Początkowo świetlica mieściła się przy ulicy ks. J. Jałowego w budynku, w którym mieszkał wtedy ks. infułat J. Sondej, a na dole były dwa pomieszczenia. Jedno zajmował zakład fotograficzny, a drugie ks. infułat przeznaczył na świetlicę parafialną. Do dyspozycji świetlicy była mała salka, kuchnia gazowa i ławki szkolne.

Maria Pszona okazała się entuzjastką i doskonałą organizatorką pracy w świetlicy. Do świetlicy przychodziły dzieci w wieku od 5 do 12 lat. Początkowo było ich dwanaścioro.

Pracę z dziećmi zaczynaliśmy od zera. Nie mieliśmy nawet opracowanego i zatwierdzonego statutu świetlicy. Nie było nic, ani książek, ani zabawek, ani żadnych pomocy dydaktycznych. Pracujące tam osoby przynosiły z domu książki i zabawki, a potem czynnie włączali się mieszkańcy naszej parafii. Była to wielka pomoc dla naszych dzieci, bo one nie tylko się uczyły, ale też bawiły się.

Zachowanie dzieci było różne. Dla nas praca z dziećmi była bardzo trudną pracą wychowawczo-pedagogiczną. Trzeba się było bardzo starać i mieć wiele samozaparcia, aby nie ulec pokusie zrezygnowania z dalszej pracy w świetlicy. Większość wolontariuszy, nie wyłączając nauczycieli, była przerażona zachowaniem dzieci. Na duchu podtrzymywał nas ks. infułat J. Sondej, który bardzo często odwiedzał świetlicę, a jeden dzień w tygodniu poświęcał na godzinną pogadankę z dziećmi i przynosił im słodycze. Z biegiem czasu nasze wysiłki dały rezultaty. Nasze dzieci stopniowo przestały używać wulgarnych wyrazów, mniej się zaczepiały i biły. Zmianie uległ ich stosunek do odrabiania zadań domowych i do nauki. Dzieci przychodziły do świetlicy na godzinę 13.00, a nawet wcześniej i przebywały tam do godziny 18.00. Od 13.00 do 15.00 odrabialiśmy wspólnie prace domowe i wyrównywaliśmy zaległości w nauce. O 15.00 modliliśmy się przed posiłkiem i odmawialiśmy jedną dziesiątkę Różańca. Po obiedzie kończono prace domowe, a potem były organizowane różne zajęcia typu ABC dobrego zachowania, jak zachowywać się w kościele, w domu, na ulicy, jak posługiwać się nożem, widelcem itp. Gdy była dobra pogoda, to wychodziliśmy z dziećmi do pobliskiego parku i tam organizowaliśmy zabawy i gry na powietrzu.

Po roku pracy świetlica otrzymała nowe pomieszczenie obok kościoła Chrystusa Króla. Sytuacja lokalowa poprawiła się radykalnie. Do dyspozycji mieliśmy dwa pomieszczenia. Pokój do nauki i zabawy oraz kuchnia do przygotowywania i spożywania posiłków. Obecnie mamy trzeci pokój, tzw. komputerowy. Po pewnym czasie Maria Pszona zrezygnowała z powodów rodzinnych z pracy w świetlicy. Zastąpiła ją Joanna Zaucha, która przez rok była kierowniczką świetlicy. Następnie w 2002 r. kierowniczką naszej świetlicy została Magdalena Lisowska. Ponieważ jest to osoba młoda i energiczna, mająca również własne dzieci, to praca w świetlicy nabrała rumieńców. Jeszcze wcześniej Maria Pszona wspólnie z Janiną Ancygier opracowała statut świetlicy. Następnie zarejestrowała świetlicę w Kuratorium Oświaty. Na zebraniach Rady Pedagogicznej rozpatrywane są różne sprawy wychowawcze dzieci.

Z racji tego, iż świetlica zajmuje budynek parafialny, mamy księży-opiekunów, a przed każdym posiłkiem modlimy się na różańcu. Tak było od samego początku działalności naszej świetlicy. W czwartą niedzielę miesiąca dzieci na mszy św. o godz. 12.00 śpiewają psalmy, czytają czytania, a także śpiewają pieśni z gitarą. Dzieci bardzo chętnie biorą w tym udział.

Co roku urządzamy wspólną kolację wigilijną, na którą zapraszamy ks. proboszcza St. Zycha, który bardzo się interesuje działalnością świetlicy i dziećmi, które do niej uczęszczają. Zapraszamy również dobroczyńców i sponsorów. Zawsze na kolacji wigilijnej jest ksiądz-opiekun. Obecnie opiekunem świetlicy z ramienia Kościoła jest ks. Mariusz Wawrzynek, na pomoc, którego zawsze możemy liczyć. Ks. Mariusz jeździ z dziećmi na wycieczki itp. Świetlicę odwiedzają również klerycy z Seminarium Duchownego w Rzeszowie.

Kontaktujemy się też z innymi świetlicami tego typu, np. ze świetlicą z Judy Tadeusza i z Podwyższenia Krzyża Św. Odwiedzamy się wzajemnie, urządzamy zawody sportowe, mecze piłki nożnej oraz gry i zabawy. Współpracujemy również z Klubem „Akwarium”, do którego dzieci chodzą raz w tygodniu i tam ćwiczą, tańczą i bawią się w różne gry i zabawy. Raz w tygodniu przychodzi do świetlicy plastyczka, która uczy dzieci rysować, malować i zapoznaje je z nowymi technikami origami.

Dwa razy w ciągu roku dzieci wyjeżdżają na kolonie, tj. w lecie i w zimie na feriach. Organizowaliśmy wycieczki do Kalwarii Zebrzydowskiej, Wadowic, Zakopanego, Chełma, Lublina, Włodawy, Kalwarii Pacławskiej, Lipinek i Biecza. Dzieci były również na kolonii w Gdańsku, zwiedziły Trójmiasto, były w zoo i w Oliwie, gdzie wysłuchały koncertu organowego. W Krakowie byliśmy w Teatrze Starym. Nasze dzieci rozwijają się korzystając z wycieczek krajoznawczo-poznawczych.

Z wielkim zainteresowaniem obserwowały pracę na warsztatach garncarskich w Medyni Głogowskiej. W Łańcucie zwiedziły zamek. Poznały też stare miasto Przemyśl, odwiedziły Sieniawę i oratorium w Arboretum w Bolestraszycach.

Dzieci chodzą do kina i korzystają z basenu. Na miejscu mają do dyspozycji stół do bilardu i do tenisa. W świetlicy jest sala komputerowa i dostęp do Internetu. Zimą wyjeżdżają za zimowiska do Bukowiny Tatrzańskiej i zwiedzają Zakopane. Były również nad Morskim Okiem i korzystały z kolejki górskiej na Kasprowy Wierch. W Krynicy Górskiej poznały pijalnię wód i były na Górze Parkowej. Na Jaworzynę Krynicką jechały koleją gondolową. Dzieci brały udział w wycieczkach górskich poznając szlaki, w tym Beskid Niski i Bieszczady. Jeżeli chodzi o pomoc materialną to dzieci otrzymują przybory szkolne, buty zimowe i letnie, spodnie i inne najpotrzebniejsze rzeczy.

Do opieki nad dziećmi przychodzą również uczniowie szkół średnich i studenci. Księża z naszej parafii uczący w szkołach średnich mobilizują uczniów do pracy z dziećmi przy odrabianiu zadań itp.

Dawniej mieli praktykę w świetlicy słuchacze Studium Socjalnego. Było kilka przypadków, gdy dzieci chodzące do świetlicy po kilka lat, potem same zostawały wolontariuszami i opiekowały się młodszymi dziećmi. Niektóre z naszych dzieci ukończyły studia wyższe.

Jeśli chodzi o wolontariuszy dorosłych to było różnie. Jedni dyżurowali po jednej, dwie, trzy godziny, inni dłużej (jeden dzień w tygodniu). Niektórzy pracują od początku świetlicy do dzisiaj.

W czerwcu 2009 roku świetlica będzie obchodzić 15-lecie swego istnienia, a dwie osoby będą obchodzić 15-lecie swojej pracy w świetlicy, jako wolontariusze. Są to: Alicja Pałysiewicz i Maria Koryl.

Świetlica swoją działalność opiera na statucie pełniąc funkcję wychowawczą, dydaktyczną i profilaktyczną. Obecnie do świetlicy zapisanych jest 39 dzieci.

 Autor: Maria Koryl

Informacje szczegółowe

• Adres: Rzeszów, ul. Ks. Józefa Jałowego 37 A, 35-010, woj. podkarpackie
• Telefon: 17 853 24 82
• E-mail: parafia@chrystuskrol.rzeszow.pl
• WWW: http://www.chrystuskrol.rzeszow.pl

Mapa

Parafia pw. Chrystusa Króla w Rzeszowie

Historia Parafii

Przemyski biskup Franciszek Barda dekretem z 25 listopada 1948 r. erygował przy kościele Chrystusa Króla w Rzeszowie samodzielną parafię. Została ona wydzielona z parafii Farnej w Rzeszowie równocześnie z parafią Matki Bożej Saletyńskiej. Pierwszym proboszczem parafii od 1 stycznia 1949 r. został ks. dr Józef Jałowy – najpierw budowniczy kościoła a później jego rektor.

Myśl powstania kościoła pw. Chrystusa Króla w Rzeszowie ma swoje początki w Męskim Seminarium Nauczycielskim. W 1924 r. w tymże Seminarium katechetą został ks. Józef Jałowy. Budynki szkoły i internatu mieściły się przy ulicy Krakowskiej. Młodzież uczęszczała na obowiązkowe nabożeństwa do kościoła parafialnego do Fary. Ze względu na dość znaczną odległość było to uciążliwe. Dlatego wierzący i praktykujący nauczyciele, którzy ściśle współpracowali z ks. katechetą w religijnym wychowaniu młodzieży, podjęli w 1925 r. decyzję o budowie szkolnej kaplicy na placu obok internatu. W 1926 r. ks. Józef Jałowy pojechał z pielgrzymką do Rzymu, aby prosić o błogosławieństwo dla tego zamierzenia Ojca Św. Piusa XI. Otrzymał je podczas prywatnej audiencji biskup przemyski Anatol Nowak. Papież błogosławiąc temu przedsięwzięciu zastrzegał, aby wybudować nie kaplicę lecz kościół, który mógłby służyć nie tylko Seminarium Nauczycielskiemu, lecz i Drugiemu Gimnazjum oraz wiernym z okolicznych ulic. Plac pod budowę kościoła przekazał z gruntów parafii Farnej ks. infułat Michał Tokarski.

Budowa samodzielnego kościoła wymagała zgromadzenia odpowiednich środków finansowych. Zawiązał się komitet budowy w skład którego weszli: ks. infułat M. Tokarski, dyrektor Seminarium Marcin Wołowiec, prezydent miasta dr Roman Krogulski, prezes Ligi Katolickiej J. Czarnek oraz ks. dr Józef Jałowy – jednocześnie skarbnik i sekretarz komitetu ks. Jałowy stał się głównym organizatorem i fundatorem budowy kościoła. Aby zgromadzić potrzebną sumę pieniędzy zdecydował się w 1927 r., mimo niezbyt dobrego zdrowia, na wyjazd do Stanów Zjednoczonych. Dzięki wyczerpującej pracy duszpasterskiej wśród Polonii zgromadził w przeciągu roku ok. 3 500 dolarów. Po powrocie do kraju nadal pozyskiwał pieniądze głosząc rekolekcje i misje w wielu parafiach diecezji przemyskiej. Do budowy przyczyniło się także wiele osób i instytucji. Oficjalnie plan budowy kościoła został zatwierdzony 2 października 1930 r., ale rozpoczęto ją dopiero 16 maja 1931 r. gdy ks. Jałowy dysponował sumą ówczesnych 50 000 zł.

Projekt obiektu sakralnego wykonał architekt lwowski Witold Rawski. Nad przebiegiem budowy czuwali Józef Czadek – nadzór techniczny, Wojciech Gierula – majster murarski, Józef Ungehauer – majster ciesielski. W 1931 r. kierownictwo robót przejął Karol Holzer. Kościół został wybudowany w ciągu czterech lat dzięki ofiarności dobroczyńców i zaangażowaniu w prace młodzieży, dorosłych, a przede wszystkim ks. Jałowego.

Wybudowana świątynia wyróżniała się spośród innych budynków sakralnych stylem architektonicznym. Usytuowanie kościoła na planie krzyża z dużą kopułą było stylizacją na włoski klasycyzm. Miała 34 m długości i 22 m szerokości łącznie z kaplicami. Nowością były salki pod kościołem, które miały służyć podczas spotkań bractw i stowarzyszeń. Od 1935 r. trwało urządzanie wnętrza kościoła. W 1936 r. rektorem kościoła został ks. dr Józef Jałowy, zaś 10 października 1937 r. ks. infułat M. Tokarski dokonał poświęcenia tego obiektu sakralnego. Ks. rektor odprawiał przede wszystkim nabożeństwa dla młodzieży, ciągle doposażał świątynię i upiększał otoczenie. W czasie okupacji niemieckiej kościół był kilkakrotnie zajmowany na magazyn żywnościowy, a w końcu zamknięty. W tym czasie ks. Jałowy odprawiał Msze św. przy zamkniętych drzwiach dla małej grupy wiernych. Po wyzwoleniu ks. rektor rozpoczął remont zniszczonego obiektu oraz organizowanie duszpasterstwa. Pomagali mu ks. Antoni Twaróg i ks. Józef Lech.

W latach powojennych liczba mieszkańców gwałtownie wzrosła i kościół Farny ich nie mieścił. Dlatego też powstawały nowe parafie. Jedną z pierwszych parafii od 1 stycznia 1949 r. jest parafia Chrystusa Króla, której proboszczuje ks. dr J. Jałowy, ale nie ma do pomocy żadnego wikariusza, o którego usilnie zabiegał. Kuria biskupia oddelegowała do pracy ks. wikariusza Józefa Sondeja, ale po 4 miesiącach w wyniku likwidacji nauki religii w Drugim Gimnazjum ks. Sondej stracił pracę katechety i został przeniesiony do Jarosławia. Ks. dr Józef Jałowy prowadził parafię sam aż do śmierci, a zmarł 8 lutego 1954 r. W swym Testamencie przekazał wszystko co posiadał na rzecz kościoła i parafii Chrystusa Króla w Rzeszowie.

Po jego śmierci parafią administrował ks. Antoni Twaróg do 20 października 1955 r. Były to czasy walki władz państwowych z kościołem. Dlatego też przez 20 miesięcy odrzucane były kandydatury księży na proboszcza tej parafii. Władze regionalne odrzuciły też kandydaturę ks. Józefa Sondeja, ale dziwnym zbiegiem okoliczności zatwierdziły ją władze centralne.

Ks. Józef Sondej objął parafię 20 października 1955 r. Liczyła ona wtedy ok. 3000 wiernych. Budynek kościoła był zniszczony, podobnie jak i plebania. Młody, energiczny ks. proboszcz postawił sobie trzy zadania: powiększenie parafii, pozyskanie do pracy duszpasterskiej księży wikariuszy i rozbudowę plebani. Zadania te konsekwentnie realizował. W latach 1958-59 wybudowano nową plebanię, a starą przeznaczono na organistówkę. Po trzyletnim procesie sądowym, zakończonym w najwyższej instancji w Warszawie 1967 r. odzyskano kościół dolny i zaczęto go osuszać, odgrzybiać i adaptować do celów duszpasterskich i katechetycznych. W tym też czasie (1966-67) wykonano polichromię wewnątrz kościoła. Były to sceny biblijne poświęcone Chrystusowi Królowi, które wykonali krakowscy plastycy: Witold Popławski oraz Irena i Zbigniew Żuławińscy. Według ich projektu wykonano również w 1968 r. ołtarze boczne. W latach 1968-69 wykonano zewnętrzną elewację kościoła. W tym też czasie sprowadzony został obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, który namalował artysta Kazimierz Waluk z Torunia, od tej pory rozpoczęły się środowe nowenny. Fundatorką obrazu była bardzo biedna kobieta spoza parafii.

W dniu 11 czerwca 1978 r. wmurowano dwie granitowe tablice upamiętniające poległych w czasie II wojny światowej uczniów byłego Seminarium Nauczycielskiego oraz parafian zamordowanych w obozach koncentracyjnych i w Rzeszowie. Organizatorem pierwszej był emerytowany nauczyciel z Dębicy W. Wasilewski, były wychowanek Seminarium Nauczycielskiego. Obie tablice poświęcił ks. biskup Ignacy Tokarczuk.

W latach 1978-80 przeprowadzono prace związane z osuszaniem dolnego kościoła oraz dokonano izolacji sklepienia pod kopułą, a w 1981 r. wybudowano nowy dom katechetyczny.

W 1970 r. parafia liczyła ponad 12 000 wiernych, ks. proboszcz zaczął myśleć o jej podziale. Mimo utrudnień ze strony władz świeckich dzięki ogromnemu trudowi i poświęceniu duszpasterzy, w latach 80-tych na obszarze parafii Chrystusa Króla powstają nowe parafie: Staroniwa, Matki Bożej Różańcowej, św. Judy Tadeusza, Podwyższenia Krzyża, św. Rodziny. Proboszczami w tych nowo powstałych parafiach najczęściej zostawali wikariusze z Chrystusa Króla, którzy wznosili tam kościoły. W styczniu 1985 r., kiedy ostatecznie zostały ustalone granice parafii Chrystusa Króla, podjęto decyzję o rozbudowie kościoła. Zgromadzono materiały i w latach 1987-90 dobudowano nawy boczne i tylną część kościoła z chórem.

Rozbudowa zaprojektowana przez architekta Romana Orlewskiego nie umniejszyła walorów architektonicznych świątyni, a pozwoliła na pomieszczenie o wiele większej liczby wiernych. Wykonano także szereg prac wewnątrz kościoła. Przerobiono prezbiterium, balaski przestawiono przed boczne ołtarze, a ołtarz główny przesunięto do przodu. Wykonano także stały marmurowy ołtarz i stałe lektorium, wstawiono dwa witraże zrekonstruowane po rozbudowie kościoła.

31 grudnia 1989 r. biskup Edward Białogłowski poświęcił 3 dzwony. Największy waży 580 kg i został ufundowany przez parafiankę Teresę Gorzelską, średni o wadze 290 kg ufundowali Holendrzy z Tilburga, zaś najmniejszy o wadze 190 kg ufundowali parafianie. Po zakończeniu rozbudowy kościoła w latach 1993-94 adaptowano dom katechetyczny na plebanię.

Ks. infułat Józef Sondej w związku z osiągnięciem 80 lat życia 28 sierpnia 1994 r., na własną prośbę przeszedł na emeryturę. Trzecim proboszczem parafii od sierpnia 1994 r. został ks. prałat Stanisław Zych, który przybył z probostwa w Nockowej. Wkrótce rozpoczął on prace małej architektury na plebani w dawnej organistówce, w kościele głównym i dolnym oraz prace porządkowe na placu wokół kościoła.

W 1999 r. odnowiono całe wnętrze kościoła w związku z przygotowaniami do uroczystości jego konsekracji na 50-lecie parafii. 14 listopada 1999 r. odbyła się uroczysta konsekracja kościoła, której dokonał biskup Kazimierz Górny, natomiast 21 listopada tegoż roku w uroczystość Chrystusa Króla, biskup Edward Białogłowski odprawił Mszę św. Jubileuszową na 50-lecie parafii. W roku jubileuszu 50-lecia parafia liczyła 9000 mieszkańców.

W roku 2000-lecia chrześcijaństwa w kościele Chrystusa Króla została położona posadzka marmurowa w nawie głównej i w nawach bocznych, na filarach umieszczono 8 postaci aniołów, którzy w rękach trzymają pochodnie oświetlające nawę, zmienione zostało ogrzewanie kościoła na system nadmuchowy z klimatyzacją, oraz zostały umieszczone 2 tablice upamiętniające jubileusze 50-lecia parafii i 2000-lecia chrześcijaństwa.

W 2007 r. oddano do użytku nowe organy 38 głosowe z pracowni Karla Kempera z Lubeki. Uroczyste poświeceni organów odbyło się 20 maja tego roku. W 2008 r. zmieniono nagłośnienie kościoła na urządzenia firmy Rduch oraz zamontowano dwa elektroniczne ekrany do wyświetlania tekstów pieśni.

Autor: Daniela Dec

Informacje szczegółowe

• Telefon: 17 853 24 82
• E-mail: parafia@chrystuskrol.rzeszow.pl